Warunki w jakich żyją dzieci w Afryce są dla nas niewyobrażalne. Dlatego świadomość, że możemy pomóc choć jednemu dziecku, zapewnić szanse na lepsze życie a tym samym powoli przyczyniać się do rozwoju Państwa, całkowicie przemawia za tym, by dołożyć do tego swoją cegiełkę.

Pomagam, bo lubię dzielić się tym co mam. Nie ma za tym większej filozofii. Myślę, że u każdego z nas powinno być to naturalne, że pomagamy bezinteresownie drugiej osobie, jeśli widać, że ona tego potrzebuje.

Myśl  o podjęciu adopcji towarzyszyła mi kilka miesięcy wcześniej przed jej podjęciem. Po prostu czułem, że powinienem to zrobić. Po kilku miesiącach regularnej pomocy czuję więź duchową z tym chłopcem, wiem, że to są najlepiej wydane pieniądze w moim życiu. Francois jest w moim sercu, należy do mojej rodziny.

Czy warto pomagać?
Tak! Niesienie pomocy drugiemu człowiekowi zawsze przynosi obustronne korzyści.
Od dzieci, którym brakuje dosłownie wszystkiego można się wiele nauczyć.

Robiąc tak niewiele, zobaczyłam coś wielkiego – miłość i radość!
Małe gesty mogą stworzyć wielkie dzieła.

Jeżdżąc do Afryki nie czuję się jakbym jechał na misję.
Jadę do miejsca gdzie czuję się dobrze,
skąd wbrew pozorom więcej biorę niż daję,
bo po każdej podróży wracam będąc trochę innym człowiekiem,
czegoś nowego ucząc się.

Pomagam:
bo lubię
bo to jest dobre
bo wierzę, że ma to sens
bo pomoc jest potrzebna
bo afrykańskie bobasy są mega słodkie
bo swiadomość, że moje tak niewiele,
może dla kogoś oznaczać bardzo dużo